بسم الله الرحمن الرحيم
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
اولاً : الرواية أو القصة منقولة مش أنا الاكتباها
ثانياً : الرواية لـ أميرة حلمى
أتمنى تعجبكم 
مكـانـش حلمـ " الحـلـقـه الاولى
========================
بنتين واقفين ورا شباك و الدنيا بتشتى برا
المطر عمال بينزل و هما بيعملو اشكال على ازاز اوضتهم بالبخار و هما فرحانين
تشيل ندى شعرها الى نزل على عنيها بطريقه طفوليه و تقول لـ فريدة
ندى : تفتكرى فى يوم من الايام يا فرى هنقدر نجرى فى المطرة و نطلع برا الدار دا
فريدة و هى لسه بتعمل اشكال : طبعا يا نودى بيقولو اما نكمل 20 سنه هنقدر نمشى من هنا لوحدنا
ندى بصت لفريدة بسرعه و قالتلها هى ماسكه دبدوبها : بس هنروح فين ؟
فريدة نزلت من ع الكنبه و هى بتمثل بطريقه الاطفال البريئه
فريدة : هنشترى بيت كبييير و نلونه بلون بمبى و ابيض زى بيت باربى
و نعيش فيه انا و انتى و نجيب اطفال كتير تعيش معانا
" و ترجع تقعد على الكنبه و تبص للشباك و للمطرة "
و لما المطرة تمطر نخرج كل الاطفال معانا يجرو تحت المطرة فى جنينه بيتنا
بصت ندى للمرة الى بتمطر برة و حطو البنتين ايديهم تحت دقنهم و كل واحدة بتتخيل
اليوم الى هيجرو فيه تحت المطرة
ندى : طفله جميله اووى ،، شعرها طويل عنيها زرقا و بشرتها بيضا
تحس فيها براءة عجيبه و اى حد يتمنى بنوته شبهها
فـ 5 ابتدائى يتيمه الاب و الام
عندها خاله بتيجى تزورها مرة كل سنه اما بتنزل مصر
لان شغل جوزها بيحكم عليه كدا ،، ماتت مامتها و باباها فى حادثه قدامها
من سنتين بس دا مأثرش فيها الا تأثير وقتى ،، و مع الايام ابتدت تنسى الحادثه
اما اتعرفت على الدار و الناس الى فيه و ظروف خالتها الماديه مخلياها مش عارفه تتكفل بيها ودتها دار ايتام
فريدة : قد ندى فى السن مالهاش اى حد الا عم واحد واخد حقها وورثها و رماها فى الدار
فريدة بتحبه اوى بس هو بيكرهها و دايما بتسأل عليه بس هو مش بييجى
بشرتها خمريه وعنيها عسلى و بتحب الخير اووى
****************
يقطع سرحانهم صوت الباب الى بيتفتح و تدخل مس امل
يجرو عليها ندى و فريدة و يحضنوها
امل : بنوتينى الحلوين لسه صاحيين ليه ؟؟
ندى : فريدة كانت بتقولى اننا اما نكبر هنجيب بيت كبير و نجرى تحت المطرة
فريدة غمزتها فى دراعها ووشوشتها : المفروض دا سر يا ندى
مس امل بأبتسامه : طب يلا على سريركو بسرعه عشان المدرسه بكرة يلا بسرعه
نامو ندى و فريدة على سرايرهم ،، و طلعت مس امل
خبط الباب تانى راحت ندى تفتح :
ندى : محمد ؟ انتا بتعمل ايه و ازاى دخلت المبنى بتاعنا
محمد : انا جبتلك الشوكولاته الى بتحبيها عشان مجبتهالكيش الصبح اما نسيت المصروف
ندى بإبتسامه : شكرا يا محمد
محمد بهمس : هتروحى بكرة المدرسه ؟
ندى : اه بس امشى لو حد شافك مش هيحصل كويس
محمد : متخافيش محدش هيشوفنى قولى لفريدة ان اسامه بيقولها انه زعلان منها عشان زعقتله
ندى : حاضر
محمد : هتلاقينى واقف قدام المدرسه بتاعتك بكرة ،، يلا تصبحى ع خير
ندى و هى بتقفل الباب : و انتا من اهله خلى بالك ع نفسك
فريدة قامت من السرير : على فكرة انا مش بحب اسامه اصلا ميزعل ولا ميزعلش
ندى قسمت الشوكولاته الى جابهالها محمد و ادت نصها لفريدة
فريدة : مش خايفه محمد يعرف انك بتقسميها معايا و يزعل
ندى : انتى اختى و صاحبتى و مقدرش اكل حاجه منغيرك ،، محمد طيب و مش بيزعل
خدتها فريدة و هى بتضحك و قعدو سوا ياكلوها
محمد : قمحاوى عنيه سودا شعرة ناعم فـ 1 اعدادى يتيم الاب بيقولو ان والدته عايشه بس محدش عارف هى فين
فقدهم فى حادثه فى الى بيقول انها فاقدة الذاكرة و فيه الى بيقول انها ماتت محمد بيسمع و يسكت لانه اتعود على العيشه ،، و الى حببته فى الدار اكتر هى ندى
===============================================
تانى يوم بعد انتهاء اليوم الدراسى …
محمد واقف قدام المدرسه زى ما قالها و ابتسم اول ما شافها
ندى : فيرى محمد جه
فريدة : اكيد هيديكى الشوكولاته زى كل يوم
قرب محمد من ندى اداها الشوكولاته و مسك ايديها و هو ماشى جنبها و فريدة ماشيه من الجنب التانى
و اسامه بيعاتبها على انها علت صوتها عليه
**************
بعد مرور 4 سنين
محمد و اسامه بقمـ فـ 1 ثانوى و ندى و فريدة فـ 2 اعدادى
تدخل مس امل فـ اوضه ندى و فريدة و هم بياكلو الشوكولاته الى بيجبها محمد لـ ندى كل يوم
مس امل : ندى تعالى خالتك تحت و عاوزة تشوفك و فى خبر ممكن يفرحك
ادت ندى حته الشوكولاته الباقيه من نصيبها لفريدة و قامت لبست طرحتها بسرعه و هى فرحانه
ندى : كوليها اكيد خالتو جايبالنا حاجات كتير
فريدة و هى بتاكل : ايوة يا عم ربنا يوعدنى و عمى يجى يزورنى ،، متفتحيش الاكل الا اما تيجى هنا يا بت
***********************************
#تنزل_ندى_و تمشى_فى الجنينه مع مس امل عشان توصل للمبنى الى فيه مديرة الدار
تبص ندى على مبنى محمد ،، محمد يشوفها بالصدفه و هو نازل يشاورلها فى ايه
ترود ندى بالمشاورة بفرحه و هى بتقوله خالتو جت
ميفهمش محمد و يقلق بس يطمن اطمئنان نسبى انه شايفها فرحانه فـ يبتسملها
*************************
فـ اوضه المديرة
ندى داخله بتجرى على خالتها : خالتووووو وحشتينى اووووى
تجرى عليها خالتها و تحضنها و هى بتنزل دمعتين و فى سرها : بقيتى نسخه من مامتك يا ندى و بصوت تسمعه :
انتى وحشتينى اكتر يا حبيبتى عامله اييه
ندى و هى لسه فى حضنها بتحاول تعوض الحنان الى مفتقداة : كويسه بشوفتك يا خالتو
المديرة : عندى ليكى خبر حلو يا ندى ،، خالتو جايه تاخدك تعيشى معاها
ندى اول ما سمعت كدا بعدت عن حضن خالتها و هى مبرقه
اتفجأت خالتها بردة فعلها
خاله ندى : مالك يا ندى انتى مش فرحانه ؟
ندى : لا فرحانه بس ليه
خاله نندى : احنا جينا خلاص نعيش هنا مالوش لازمه وجودك هنا يا ندى
ندى : بس يا خالتو
خاه ندى : مبسش يا ندى يلا اطلعى سلمى على صحابك و جيبى الى عايزة تجبيه عشان عمو عماد
واقف برة بالعربيه
ندى حست لاول مرة انها كرهت جية خالتها و مبقتش عاوزاها تيجى اتكونت فى عيون ندى دموع متزلتهاش الا اما اخدتها مس امل و مشيت
و هى راجعه من نفس الطريق محمد لسه واقف مستنيها
بصتله ندى بأسى ،، قلق محمد تانى شاورلها فى ايه معرفتش ترود بحاجه بصت فى الارض و مشيت
طلعت ندى جريت فى حضن فريدة
فريدة بخضه : مالك يا ندى فى ايييه
ندى : خالتو جايه تاخدنى يا فريدة
فريدة بعياط : لالا متقولييش انتى هتمشى و تسيبينى
ندى : مصممه تاخدنى ،، انا مش عايزة امشى يا فريدة
فريدة : انتى مش هتمشى يا ندى مش هتمشى
ندى : محمد شافنى و اكيد قلق عليا انا مش عايزة اسيبكو
خالتو لو كانت بتحبنى مكانت خادتنى من زمان ايه الى فكرها بيياا
فريدة خدتها فى حضنها : مش هتمشى يا ندى
خبط باب الاوضه جريت ندى بفزع : متفتحيش يا فيرى دول اكيد جايين ياخدونى
صوت محمد بهمس من ورا الباب : افتحى با ندى انا محمد بسرعه
فتحت فريدة
جريت ندى على محمد اترمت فى حضن فريده و هى بتعيط
ندى : محمد خالتو جايه تاخدنى
محمد بفزع : ايييه
ندى : هتاخدنى يا محمد
محمد : محدش هياخدك منى يا ندى
ندى : مافييش بإيدى حاجه يا محمد
محمد : لا فى احنا هنهرب
فريدة بخضه من الكلمه هى و ندى : هنهرب ؟؟!!
